Yenilgi şiiri
Apansız bir hastalığa saplanmış kalmış;
hiç konuşmadan, dur durak bilmeksizin koşturan, yürüyen, ve buna benzer işler yapmak zorunda bırakılmış bir insan görüyorum. Çaresizliğin ortasında, biçare dididen; ağlattıkça ağlatan çivit mavisi göz; uzağa, yakına, alabildiğine koşturan kan ter içinde kalmış bir insan görüyorum. Kaybolan, yok olmakta olan, hiçbir şey olan ve; bir şeyleri anlatmaya çalışan, birilerine! Eteklerinde tutuşmuş bir alev, Kendisini yakan, kavuran bir insan görüyorum. Tam içimde. Böbürleniyor, çıkmak istiyor. İçimdeki ablukaya kızmış ki; terk etmek istiyor. |
'kendinden kaçamıyorsun/bırakıp gidemiyorsun'
:) Sevgiler Sayın Yazarım.