Hatır
bu sevdayı terk edip aniden çekip gittin,
tüm yaşananları silip, bir meçhulde kayboldun. bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var derler, gözlerimin gönlünde hatırı kalmadımı? hani hiç tükenmeyip,yıllarca sürecekti, sevdamız, sevenlerce hep söyelenecekti. yıllar, yılın peşinden nasılda geçecekti, gözlerimin gönlünde hükm ü hiç kalmadı mı? hani bülbül, hep güle pervane olacaktı, gözler, gözlere dalıp, eller birleşecekti. içilen bir kahvenin hatırı kalcaktı, sevgimin, kalbinde hiç izi kalmadı mı? |
artık hatırlar bile eskitilir ve yok sayılır oldu... gönül isterdi ki, kahve kadar söylenen ve hatırla anılabilenlerden olalım. Hocam irdeleyen ve sorgulayan bu güzel şiirinizi tebrik edip saygılarımı sunuyorum.