yaşamın konuğuydu dünyanın hücresine üşüyordu kendinden sesin yankılanırken bir eğlence değildi sürgünlerde paşamın yakılanırken sevda gönlüne göre buldun
omuzları göçerken sonsuzluğa susanmış dar bir geçitten geçer tökezlemeden öte usanmış gönüllerde yağmur yüküne teni giyinmiş alkımında yitirmiş renginde var
akça sakalından kıl ağarmış gecelerden bir düş kurmuş kendine sırçalı sarayına ortalık kararınca dolunay doldun pakça bir ayına gelmişti eğdi durdu boynunu
başından dağı taşır umudu yoklanır hep çevirdi gökyüzüne sorgulandı kendinde kep giydiği günlere özleminden duyardı umarsızlığından kork ağlanılan devirdi
türkülenir yürekte dağladığın sinenden bulutun gözyaşında ıslandığım günlere ozan efem gönlünden nicesi terk ilenir dünlere geri dönüp unutamadığın dost
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dünlere Geri Dönüp Unutamadığın Dost şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Dünlere Geri Dönüp Unutamadığın Dost şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
bulutun gözyaşında ıslandığım günlere
ozan efem gönlünden nicesi terk ilenir
dünlere geri dönüp unutamadığın dost
her dizesi hasret ve vefa kokuyordu
yüreğine sağlık...