KIRIK KANATBu sabah Bir kuş kondu pencereme Ürkek, titrek öylece duruyordu Usulca aldım avuçlarımın arasına Kaçmadı, kaçamadı Hain acımasız eller Kırmıştı kanadını Öyle çaresiz , öyle ürkekti ki Yinede umutlu bakıyordu Öptüm gözünden Okşadım, kırılmayan kanadından Pır pır eden yüreği, dinginleşti İyice bıraktı kendini ellerime Güvendeydi artık biliyordu Yalnız değildi kaderinde O da biliyordu bunu sanki Yalnız değildi, Kırıklığında kanadının. 16/7/07 |
paylaşılsa yalnızlık olmaz
sözü bu şiire işteniyor.
bu hikaye gerçekse bu ne biçim zihniyet
bir tarafda kanadını bir insana kırdırtan kuş
öbür tarafta o kuş, başka bir insanın merhametinde can buldu
size melekmi demeli
o vahşeti yapan aciz insana insanmı
veya size insan dersek, ona nedemeli...
sizi öncelikle insanlığınız için
sonrada bu güzel dizeler için kutlarım...