kokladım sensiz kaldığımda ölüm güllerini
ellerim kanadı gözlerinin ferinde.
susmaktır hiç konuşmamaktır seni sevmek
aşk bu değil mi sadece susmak severken
acı çekerken içinden haykırmak içine ağlamak
göz yaşlarını kimseye göstermemek
ve sensizken ölümü her an beklemek....

bir an kopar gider benliğin senden
sende gider bütün yüreğim
ağlar bütün bedenimde ne varsa senin gidişine
gözlerim o an sadece bakmakla yetinir
son bir can daha kaldı mı sana yalvaracak diye
gururdan olsa gerek adım atmaya hali yoktur
ama içinden sana yalvarır gitme kal sevgilim.
kopar bütün hayat zincirleri yuvarlanırsın bir tepeden en dibe..
gözlerine sadece sensizken ölüm gelir
anlar sensiz olamayacağını koparır bütün hayat bağların
ve sensiz sıkarım bir kurşun şakağıma...
koklarım bütün ölüm güllerini sevgilim...

adına leyla sevdasına mecnun derler yıllar sonra.
kimse anlamaz nedenin senin için öldüğümü
her gün kavga yaparım hayatımla
gün yersiz doğar sabaha sen mutlu yolda
ben mutsuz sokakta yürürüm
aklına gelir mi bilmem senin için ağladğımı
ama bilirim ki sen yalancı savcı ben ise
suçsuz bir mahkumum senin karalarında sevgilim
DOĞUNUN ŞAİR ÇOCUĞU...