YOKLUĞUN BUZ GİBİ SOĞUK BE GÜLÜM>>>>YÜ_KO
Bana koşarak gelme’ni istiyor>um
Seni seviyorum deme’ni bekliyo>rum Düşlerimi<de getirme’ni diliyo>rum Gelsen başımı omzuna dayasay>dım .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm Ağlasay>dım susmasay>dım Geçerdi yangınları yüreği>min Göz’yaşlarım gibi ince>den Yüzüm>den aşağı süzülsey>din .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm Seninle kızılrmak olsay>dım Yavaşça denize dökülsey>dim Sarılsam sarmaş dolaş olsay>dım Ne etsem>de işte ısınamıyo>rum .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm Yok olmuş sensiz feri gözlerimin Sanki gitmiş hafızam silinmiş Bütün bedenim sensiz uyuşmuş Üşüyorum yoksun<ya donuyorum .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm Aslında kor ateşler içinde>yim Neden>dir bilmem hala üşüyorum Yürek üşümesini dindiremiyo>rum Gözlerimin yaşını durduramıyo>rum .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm Kapanıyor sanki göz kapakla>rım Ben ise hasretinle savaşıyo>rum Buzlara dönüşüyor gözyaşla>rım Sonra>da eriyor>um göl oluyo>rum .............Yokluğun buz gibi .............Soğuk be gülüm |
yine eşsiz bir yazıtta imza atmış kaleminiz.içtenlikle sarmalanmış sözcükler bazen feryat-ı figan etse de gönül bazen de Yunus'un dediği gibi hamlıktan çıkıp pişmek gerek diyen mısralardı.çok güzeldi tebrik ederim kalemkar.sevgiyle kalın hoş kalın