YANGIN
sarı saplı saman rengi saçların
yeşilindeydi gözlerin doğanın köklerinde aniden sağnak yağışların vardı aniden kararan bulutların toz bulutu esen rüzgardaydı nefesin ıslak gülüşler ıslak gözlerin vardı uzunca bakardın baktınmı içime içime akardın acıtırdın acıyan yaralarımı kanatırdın ayrılan dallara düşen yapraklar olurdun aniden solardın anlıktı sevişlerin isteyişlerin sen gökyüzü kadar temizdin bu pislikler içinde akan su gibi berraktın menba diplerinde olası durum olmazdı hiç senle iken mahsum kalırdı senin yaanında saadet sen saadetten bir taçtın başlarda yudumyudum yanan gönüllerde bir sevda ateşisin tutanı yakıyor tutanı acıtıyorsun yangını artıyor dağların çöle dönüyor kıyılar ardın dan soluksuz ardından susuz kalıyor yetmiyor söndürmeme bu yangını |