NE OLURGönlümde taht kurmuş bir melektin sen, Değerin bilmedim bilemedim ben, Affedip bir kere sevgilim desen, Yeniden yaşasak aşkı ne olur. Hani ayrılırken ne söz vermiştik, Biz artık arkadaş olduk demiştik, Her gördüğün yerde çehreni asma, Bir selam vererek geçsen ne olur, Çekilmiyor yoksun inan bu hayat, Acı geçer her gün sensiz melanet Rab’im sen büyüksün duamı kabul et, Tebessüm ederek gelsen ne olur. İstersen inanma bu sözlerime, Asla unutmayan seven kalbime, Seni arzulayan dudaklarımı, Gelip buse ile öpsen ne olur. Unutalım her şeyi gidelim haydi, Tutuşarak el ele sonsuza doğru. Bekir Yavuz 30.Haziran.1977.Perşembe Bahçelievler. İstanbul |