“ KÖYÜMÜ ÖZLEDİM ”
Bayındır hüyük tepesine çıkınca
Ovalarına doğru şöyle bakınca Hüyük’ten gözlerimin seyri akınca Bir de o köy benim köyüm olunca … Özledim, özledim ben köyümü özledim Gurbet ellerden bakıp, bakıp gözledim Söylemedim kimseye derdimi gizledim Yandı yüreğim köz oldum eridim küllendim … Bahçemde bağımda dolaşmayı özledim Kadife güllerimin güzel kokusunu özledim Kır çiçeklerinin renk, renk açışını özledim Koyun kuzuların kavuşma anını özledim … Hüyüğün başında laleler, güller biter Selam uzaklarda duramaz içini büker Hüyüğün başına çıkınca yorgunluk çöker Ayrılamaz köyünden hep gözyaşı döker SELAM ATMACA 14.03.2O11 DOST İNCİLER Bağların başında akar şehitler çeşmesi Dere kenarında buz ğibi sulu eşmesi Tozlu yoları çoraktan hoştur koşması Havasını alıp ciğerimde sende coşması Oğuz boyundan gelir o evliyan Bayındır Seversin misafiri bol ikramın çayındır Dagların kaplanmıştır ormanında kayındır Mevsimin bahar azık çalışana tayındır Arif BARAN |
Selam uzaklarda duramaz içini büker
Hüyüğün başına çıkınca yorgunluk çöker
Ayrılamaz köyünden hep gözyaşı döker.
Çok anlamlı dizeler, gerçekten çok beğendim, saygıyla sayın yazarım.