GÜN ERİDİ
Daha on dördünde
Verdi ağzıma emciği Al sor dedi İmamın Küçük kızı SEVSEM ne zaman. Çok kereler Bir dirhem badem içi Lal olu verdi Pırıl pırıldı aklın ÇELSEM ne zaman. Bağ bozumlarında Bu can senin Kal sar derdi Aldonlu’yu Kütür kütürdü SARSAM ne zaman. Görsen erdiğinde çağına Daha da balsar derdi Salkım salkımdı Destur deyu bağına GİRSEM ne zaman. Güz sonlarında sofada Çök hele koçum deyip Çul seriverdi Halın nicedir deyi hatrın SORSAM ne zaman. Diyar idi bir nefes Aklın başına devşir Diyor idi bir ses Derviş deyi Helvete GİRSEN ne zaman. Gezer idik has bahçeyi Bülbül deyi seherde Gül deriverdi Dolup dolup hınç ile YERSEM ne zaman. GÜN eridi be doğan Şol derdi gamı Gitsin yuğan sulara Salıver bir dost GÖRSEN ne zaman. 9-2001/Güneşli. |