esmez olaydın
gözlerimi yaksan da orada kalaydın
yolların tutuşaydı da gitmez olaydın tutamadım elinden yıldız gibi kaydın göklerin tutuşaydı da gitmez olaydın sanki ayrılığın dudağıyla öpüldün fırtınalar vurmuş ağaç oldun söküldün meçhulümsün hangi bir denize döküldün suların tutuşaydı da akmaz olaydın hasretin en acısını bıraktın bana şimdi bu kalp yokluğuna nasıl dayana savurup o saçlarını gurbetten yana rüzgarın tutuşaydı da esmez olaydın |