Hiç gülmedim hep ağladım
Kader suçum ne idi anlayamadım
Eller ak giydi ben karalar bağladım
Her gördüğüm güldü,ben ise hep ağladım

Susup kaldım hep bir kenarda
Bulamadım bir care yıllardır bu derde
Kime sordumsa dediler seninki kaderde
Bir bakın gülmek nerede ben nerede

Susamışım su verecek kimsem yok
İbret alın bedenden şu halime bak
cehrem kurumuş,misali kurumuş bir yaprak
Gülmek nerede hep günlerim geçiyor ağlayarak

Her sorduğum, kader güldürmedi der
Hep günüme çektiğim sefa değil keder
Bak şimdi ağlamaktan olmuşum derbeder
Niye,Niye yok bana gülmek be kahbe kader

Gündüz hayal ederim gece düşümde
Ben kahrolurum gülenleri her görüşümde
Sanki günlerim kararmış doğmuyor güneşimde
Gülmeyi görürüm şimdi dostlarım ile eşimde

Kahvecioğlu’yum gülemem kaderimdendir
Sormayın yaram çok ama çok derindendir
Gülenleri kıskanırım onları sevdiğimdendir
Yapılırmı bana bu be,bu nebiçim bir kaderdir