"ve.. "insanlık" susacak!..
Karanlığa çaldı dünyam bir anda
Zifri karanlığa Son sözlerimizi söyleyip de .. kapatınca telefonun ahizesini Çöktü başıma kocaman dünya Olanca hışmıyla Suskun herşey.. Dönüşü durdu duvardaki saatin Söndü birden bire odamı aydınlatan lamba Zaman dondu... yaşam dondu.. ben dondum.. Donuyorum.. Vurulmak... Vurulmak üşümekmiş bilirmisin?. Kanımdan can gidiyor Üşüyorum.. Üşüyorum be kadınım.. Üşüyorum.. Ceylanlar özgürce inicekler artık dereye A-bu zemzem suyundan içmeye. Ürkmeden… Çekinmeden .. korkmadan İnecekler özgürce sevgilileriyle.. Biliyormusun sevgili?.. Onlardan önce ben.. Ben gövdemi koydum Avcı’nın tüfeğinden seken olanca mermilere.. Şimdi herkes suskun.. Yaşam olağan sessizliğinde Ve dinginde.. Ödenmiş bir diyet niyetine.. Gidiyorum… Gidiyorum be kadınım.. çekip gidiyorum.. Ve biliyorum ki ben giderken Önce yağmur yagacak.. Ve sonra… Renkleri belli belirsiz bir ebem kuşağı Hafifce gözlerinizi alacak… Biliyorum ki benim ardımdan… Kurt, kuş, börtü, böcek.. Bir tek onlar ağlayacak.. Onlar ağlayacak… ve.. “İnsanlık” susacak.. Hasan ERKILIÇ (Umutlu) Ankara, 12.03.2011 Cuma Saat. 04.36 |
Kanımdan can gidiyor
Üşüyorum.. Üşüyorum be kadınım..
Üşüyorum..
Ceylanlar özgürce inicekler artık dereye
A-bu zemzem suyundan içmeye.
Ürkmeden… Çekinmeden .. korkmadan
İnecekler özgürce sevgilileriyle..
Biliyormusun sevgili?..
Onlardan önce ben..
Ben gövdemi koydum
Avcı’nın tüfeğinden seken olanca mermilere..
Şimdi herkes suskun..
Yaşam olağan sessizliğinde
Ve dinginde..
Ödenmiş bir diyet niyetine..
Gidiyorum…
Gidiyorum be kadınım.. çekip gidiyorum..
YAZI GÖRÜNMÜYOR SEÇEREK OKUDUM AMA GÜZELMİŞ TEBRİKLER