Yaşanası Hayat Değil
Karanlık odamda kemanımı ağlatırken,
Farkı yok yeni doğan güneşlerin, Sen, Sen artık yoksun ya, Varlığına hasret bu serzenişlerim. Bu gece rüzgar esmesin, mümkünse dursun bütün zaman Aslında yaşanası hayat değil, ucunda sen olmasan. Artık mutluluğu Sevgi bahçeme kim saçar? Ben ki toprağım, sen dikilmiş fidan Bi damla su olmadan nasil yaşar? Şimdi son kez! Uzatsam elimi kim koşar? Döneceğini ümit edip beklerken, Bu yalnızlıkla beni, hangi mahkeme boşar? |