Yorgunum anne
Yıllardır hep sevdim
Sevilmedim hep de Ben sevdim el aldı Yıprandım sinemde O selvi hep gözde Ben kaktüs yerde O kardelen gönülde Ben yoktum anne Ömrümce hep o dedim Ben demedim hiçte Ne varsa hep ona Ben yemedim anne Yıkılmaz bir ulu çınar Birde bendim yerimde Ulu çınar o yerinde Ben yıkıldım anne Giymedim giydirdim En güzelini birde Seçerken özendim Güzel mi bil işte Bıraktı gidiverdi Yanıyorum ben içte Aklar düştü saçıma Üşüyorum be anne Sevdiğim gitti ele Ben düştüm derde Dertlerim çok yoğun Ben, Yorgunum anne Yıkılmaz bir ulu çınar Birde bendim yerimde Ulu çınar o yerinde Ben yıkıldım anne 02.03.2011 Seyfi Yiğit |