Ne şanstı seni sevmek
Nede bir ödül
Sadece büyük bir samimiyetin nedeniydi
İmkansızdı
Ben yere attığın ihtimalleri biriktiriyordum
Gözlerinin gözlerime değme ihtimalini
Avuçlarımda ellerinin çizgilerimin üstüne gelme ihtimali
İhtimallere sarılıyordum
Çöpe attığın duyguları harmanlıyordum

Sen giderken koca bir ben kalmıştı
Koca bir yıkıntı
Kendimi kelimere hapsettim
Ayrılına bir ödülde ben vereyim dedim
En güzel kelimelerden veda mesajı verdim
Kader değilmiş dedim
Sen daha iyilerine layıksın dedim
Hayırlı değilmiş dedim
Yatıp kalktığım sözlere son birkez baktım
Artık sevmeyecektim
Sevdiğimi söylemeyecektim
Susacaktım
Sağır edecek kadar susucaktım
Giden kendi sesinde boğulacaktı
Konuşsam belki ağlayacktım
Dur gitme diyecektim
Belki can yakacaktım
Benimde canım yanacaktı