Gittikçe korkutuyorsunuz beni
toprağa bereket diye ölüm ekiyorsunuz
bulutlar bile sevişerek gezmiyor gökyüzünde
icat ettiğiniz silahlardan korkuyor.
Yaşam kolaylaşsın diye
teknolojiden canavarlar yaratıyorsunuz,
damla damla asit yağdırıyorsunuz pembe tenime.
Sevgi göremiyorum artık gözlerinizde
bebeklikten ergenliğe şiddeti örnekliyorsunuz.
Küçük bedenler tokat yerken yüzlerine
Büyüyenler çirkef bulaştırıyorlar üstlerine.
Suçluyorum katı yürekleriniz için sizi.
Suçluyorum nefreti hecelettiğiniz için sizi.
Minik yüreğim geliştikçe
sevgi bulmak yerine
bencillikle tanışıyor.
Kini bıraktığınız köşelerden
kimliksiz silahlar ölüm kusuyor.
Çıkarın beni bu kabus tarlası gibi film karelerinden.
Gökkuşakları verin yumuk ellerime yeniden.
Pamuk şekerler armağan edip sevindirin.
Ne olur;
Ne olur mutlu yaşamam için
bana sadece SEVGİ verin.

ALEV YAVUZ
04/03/2011