MABEDİM
Gönlüme saraylar, kurup kaçarsın
Hançerin ucuyla, yara açarsın Damardan kanımı, yere saçarsın Mecalim kalmadı, yıktın mabedim Rüzgârın esmeyle, alaz parlarsın Hasretin korlaşır, közü harlarsın Temmuzda başıma, yağan karlarsın Ateşle çırasın, yaktın mabedim Doğmuyor bahtıma, günüm kararır Güldüğüm görülmez, yüzüm sararır Firarım dilimde, gönlüm yaradır Kapattın kapısın, çaktın mabedim Gülleri serdimse, sana bakmadın Çağlayıp seliyle, cana akmadın Ezayla işkence, verdin bıkmadın Arkana bakmadan, çıktın mabedim Dayanmaz haldeyim, ahval böyledir Derliyim feleğe, kahrım söyletir Bilmezmi hallerim, neler öğretir Sevgimi unutup, çektin mabedim Arif’in vuslatı, sema katında Kanatlanıp uçmuşsun, gönül atında Kıymetli hazinem, saklı çatında Değişmem cevhere, tektin mabedim ARİF BARAN |