HER GECE BİR KUCAKTAN BİN KUCAGA ATLARKEN
her gece bir kucaktan bin kucaga atlarken,
kadehlerin ruhunda yıktım ar duvarlarım ı. namus gemilerini yaktım arsız ateşle, gömdüm çok derinlere,olan tüm duyguları. damarıma vurulan ilk bıçagı ben vurdum, tırttım ar duvarımı, bir meçhulde kayboldum. her şeyimi yok ettim,bir başka gecelerde, yıktım sıça köşkümü,altında kalan b endim. çok güzel evliligim, mutlu bir yuvam v ardı, beni sev en bir eşim, birde çocugum vardı, kanıma şeytan girdi,aldandım pis nefsime, hayatımı yok ettim,nefsin kuban ı oldum. genç ve güzeldim, kocam b enden büyüktü, yanlış dostlar edindim, ömrümü heba ettim, aldandım o süslü gece yaşantısına, arfabalara binip,oradan oraya gitmeye, merhaba ile başlayan ucu karanlık yola. gözlerim hep kapalı,girdikçe dibe b attım. bir gün aniden dedim, yollarımız ayrıldı, sebep soran eşime, hiç bir şe diyemedim. aldım küçük yavrumu, kapadım o kapıyı, işi ters dönen eşimin, bitirdim hayatını, önce bir yerde işe başladım, çok zor, iltifatlar peşpeşe,gelen giden kum gibi. önce küçük yemekler,ardından hediyeler, cam fanusun ışıgı kör etti gözlerimi, şidi düştüm bu yola, çıkılmaz sonu da yok. her gece elden ele, ne ırz kaldı ne namus, boş bir heves ugrun a yıktım mutlu yuvamı, affet beni ALLAHIM,sıgındım sana RABBİM, Yanlış dostlar edinen, hırsına yenilen ben. yavrum ile beraber kalemi yıkan da b en. artık yüzüm kalmadı, geri dönmem imkansız; ipimp çeken b enim, yaşarken ölende ben. geldim hayatın çekilmez sıratına, son m ermiye ruhumu teslime hazır canım, helal kana karışan, kirli kan bedenimde, bu çekilmez hayatı,bitiren yine de b en. gerçek hnayat hikayesinden alınıp yazılmıştır.kahramanı hala içimizde yaşamaktadır. |