Kaç yangın kimsesiz
Tüm bilinen sevdaları su gibi içsekte
Ve her sevdada ben de varım desekte İnce bir sızıydı hüzün, yüreğimizde Doğru zaman nasıl, Kim doğru insan Hüzün ve hasretin dağladığı anda Nerde nasıl olduğumuzun ne önemi var Dolmuşsa içimize çağıl çağıl çağlayan Kapılmamakta direnebilir mi bu sele insan Bir Allah’’a ve bir aşka böyle kul Sürüklenirken bilinmez rüyalara Tam da Kalbimizde açan çiçeklerin sevincindeydik Güneşe doğru gülümserken yüzleri Nerde nasıl olduğumuzun ne önemi var Sevdanın izleriyle geçmişken kendimizden Uyanılmasa dediğimiz düşlerin içinde Kaç yangın , sahipsiz bir bilsen... Ve kaç sahipsiz, bir yangınla kavrulmakta ! |