BİLMEDENKolay mı sandın sen sevmeyi, sevmeyi bilmeyen kadın Yandıkça yandım o sevginle, sen ise halâ uslanmadın... Dur biraz ara ver kavurdun, yüreğimi kül’e döndürdün Gömdün asri mezarlığına, aşkı binlerce kez öldürdün ... Marifet sandın hep kaçmayı, kovalayanı saf görünce, Meğer güler mişsin manîdar, hesaplı,gizli ve sinsice... Lâkin “çok bilen çok yanılır", hesabı Bağdat’tan döndürdün” Deryalar söndüremez derdim; güldün bir damlada söndürdün Seven, sever sevdiğini bil, sevgi, sevgi olur öylece Hep sevilmeyi bekleyen kul, kaybolur gider sevmeyince... Tek korkum o dur ki;yanarsın, neden olduğunu bilmeden Sen beni kumda çok ararsın, gözünde ki çöpü görmeden..... Selim ADIM |