Künt Bir Sancıbeyninde kelimeler çığlık çığlığa zılgıt mı, ağıt mı belli değil dökemeden yazıya unutuyordu habis bir ur, boğazında düğümlü künt bir sancı yüreğinde bir kussa kinini yeni bir cana gebe kalırdı belki ah keşke kendi yalanlarına inanacak kadar saf olabilseydi ah bi duysa o kokuyu, adı huzur olan çekse içine tutsa bırakmasa boğulup kalsa, ağlayanı olmasa olmasa mezartaşı olmasa, ekilmiş çiçeği olmasa yük, sağ kalanlara üşüyordu yanarken gülsüz dikenlerin koynunda deşti kabuk bağlamış yaralarını kanattı kendinden akan kana bile yabancı baktı, baktı, baktı kırmızının tüm tonlarını kullandı resmetti hayatı kınalı gözleriyle seyretti ağlamadı sandı ki sanat yaptı yabaninciri |