Gülmedi kader.
Döküldü yaprağım rüzgar esmeden
Saçım ak oldu yaş henüz geçmeden Bahtımı yazıp da birgün yeniden Eski şansla bile gülmedi kader İnmedim ömrümce cefa tahtından Geçmeyen kalmadı dertli başımdan Öyle bir bakar da geçer karşıdan Kör talih yanıyla gülmedi kader Geçmedi bu yolum sefa hanından Kalkmadı bu başım vurma taşından Çıkıp da önüme bir taraflardan Namertçe olsa da gülmedi kader Harcadı bozdurup beni çömertçe Eskitip de attı beni delice Birgün bir yerlerde beni görüp de Karagün bahtıyla gülmedi kader sedat hünkar |