Sarılmak istemiştim, sarılacaktım, izin vermedi, hava yağmurluydu, ıslanmaya tenezzül etmemişti, hiç ıslanmamıştı benimle. Ama kendisi için hızla bastıran yağmurda aşk ve sevgi için ıslanmıştım. Çağırdım, yine gelmemişti. Onun yüzünden şizofren olmuştum. Hatta hastaydım, hem yalnızlık hem aile problemi derken yoksul bir zenginlik içinde yaşıyorken odam boydan boya rutubet ve nemliydi. Ailem yüzünden bir yıl boyunca yaşadığım bu oda da az daha astım hastalığına yakalanıyordum. Bu bende sırdı bilerek ailemi karşıma almıştım. Bunu ona hiç söylemedim. Acaiptir sekiz ayda sadece üç-dört saat buluştuk. Ve beni en çok telefondan karşıladı. Onun yüzünden hep eve kapanmak zorunda kalmıştım, sırf mesajlarına cevap verebilmek için. Çalışıpta harçlık toplamak istemiştim, karşıydı. Hiç kıramıyordum.

Yağmur demedim ıslanmıştım
Güneş demedim yanmıştım
Senin için dünyayı karşıma almıştım
Bırakma demiştin, sana sarılmıştım
Hastalık demedim hiçe saymıştım