Asice kabaran bir denizin dalgalarıyla
Kıyıya doğru sürükleniyor sözlerim
Sahildeki kum tanelerine dönüşmüş senli dizelerim
Her med-cezir’de bir kez daha siliniyorsun yüreğimden...
Üzerimde dolunay,kulaç atıyorum köpüklü dalgaların içinde
Yazdıklarımı ve yazacaklarımı,resimlerimizi,anılarımızı
Sana ait ne varsa bırakıyorum denizin orta yerine,dolunay eşliğinde
Vakitsiz bir gecede vakitsiz kabarıyor bu hırçın deniz
Vakitsiz konuşuyor vakitsiz susuyor,dalgalanmalarım
En çok da sensiz zamanlarımda...


Bilmiyordum,sığ sandığım duygularımın
Bu denli yoğun ve derin olduğunu
Bilmiyordum,seni seven minik yüreğimin
Deniz fenerine dolanıp,kör düğüm olduğunu
Küçük bir sandala yükledim hatıralarımızı
Geride bıraktığın tüm emanetlerini...
Bu hırçın denize teslim ediyorum şimdi
Bana öyle bir haz veriyor ki bu durum
Sanki tüm beceremediğim şeylerin
Acısını çıkartıyormuşum gibi geliyor...
Sanki tüm anlatamadığım şeyleri
Bir bir yüzüne çarpıyormuşum gibi hissediyorum...


Su alan bu küçük sandalın içinde
Bir bardakla suyu boşaltmaya çalışan
Çaresiz,yorgun birini görüyorum
Bir sürü şey yazabilirim sana dair
Ya da bir çok resim gösterebilirim seni anlatan
Bir sürü bahane bulabilirim sensizliği kandıran
Ya da anılarımızı kurtarabilirim ıslanmadan
Bir yanım bunu yapmalısın diyor aslında
Ama korkuyorum inan...
Bir yanım ise telaş içinde,rolümü oynuyorum
Sensizliğe alışan...




CANER SOYDAN