Güneşe Dön Yüzünü
Soğuk rüzgar esiyor
Dumanlıdır dağlar Bir ben Birde hayalin var Amansız dağın eteğinde Seslendim Seslendim duymadın sesimi Dolu fırtınalar koptu yüreğimde Geceler karanlık Geceler sessiz Geceler acı Geceler zehir oldu bana sensiz Gittin gelmedin Ufaktan bir güneş doğsada sensiz Kuruyacak belkide bıraktığın gülün Geceler dost olmuyor bana Güneşin doğuşuyla kayboldu yıldızlar Çok aradım seni bakışlarımın arasında Tüm hayalim uçup gitti elimde Gözyaşlarım karıştı gecenin ayazına Sanki bir daha doğmayacakmış gibi battı güneş Oysa ne çok sevmiştim seni Hayat köşe bucak kaçıyor sanki benden Sessizce etrafımda dönüp durdum Oysa gök yüzünde parlayan güneş Kalbimi yakaçak kadar ateşliydi Adını andığımda Kayboldu yıldızlar gün boyu Sanki korkuyordu bedenim Usul usul seslendim Ne duyan oldu nede gelen Gecenin sessizliği düştü içime Güneşe dön yüzünü der gibiydi bakışların Belki bir yudum su ver der gibiydi dudakların kurumuş Bak şimdi yalnızlığım itiyor beni ateşin içine Göz benim geceye umutla bakan Essede fırtınalar uzattım ellerimi Hadi tut elimi seninleyim ben Dünyanın sonu değil terk ediyor bakışların Kızgın güneş vursada tepeden Saipsiz çöllerde gezip duruyorum sensiz... Hüseyin yanmaz 20/02/2011 |
Tebrikler