Maviden Solmuş Sıktım
kirpiklerinle sürme üstüme korkuyorum
gözlerine bakınca yağmura doldururken alkımlarla kalınca düşüme sarkıyorum dağın başında salkım bulutu oldururken ve sildim gözyaşımı aklımı başa koydum derecesiz sevdiğim biliyorsunuz duydum yelde elde ve telde kıskandım sele uydum bendimi imdi yıktım süremi soldururken duruşumdan dengesiz eridim sessizlikten uçurumlar derindi kayboldum ıssızlıktan avuçlarımdan taştın sustum vefasızlıktan canımdan bile bıktım yerimi buldururken hamaylı takıncaya urgan doladım kaldın damla damladı sözden salvolarını saldın mor zambaklarımdan lila rengimi çaldın fesleğenlerden çıktım serimi daldırırken ışık içinden daldım güneştin aydın yıldız senle tutuklu kaldım sevdin saydın yalnız gülümseyişindeydin düşlerime dün yaldız maviden solmuş sıktım erimi saldırırken 180211denizli |