Tek
Tek gelip tek gidiyoruz
bize ait yıldızımızdan ağlayarak başladığımız ilk ışıklarından hayatın gün batarken ağlatarak veda ediyoruz tek başımıza yıllar önce çoğalmamıza annne baba eş dost dayı amca bir cömertki hiç sorma dedeler nineler ve kardeşlerle bahar çiçekleri etrafımızda sevgi ve çıkar arasında gidip gelmekten yorgun ard arda geçerken günler eksilmeye başlıyoruz çevremizden bir kaç eş dost gidiyor sessizce sonra yakınlardan başlıyor içine düşen kor ateşler yaksa da hayat senle devam ediyor ta ki sen veda ederken benim dediğin yıldıza kendini sen gibi kral sayanlarla güneşiyle o sonsuz uzayında |