AHVAL-İ YETİM
Yetimin çektiği derdi, kederi,
Hissedersiniz de bilemezsiniz. Kara yazılmışsa onun kaderi, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Her şey yolundayken bir vakit gelir, En çok sevdiğini koparır alır, Yüreği acının mekânı olur, Hissedersiniz de bilemezsiniz. El âlem gülerken gülemez olur, Ne yapacağını bilemez olur, Akar gözyaşları silemez olur, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Gününe baharın güneşi doğmaz, Bağına semadan rahmetler yağmaz, Başı büyük olur bir yere sığmaz, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Anılar canlanır bazen gözünde, Tatlı bir tebessüm masum yüzünde, An gelir volkanlar kaynar özünde, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Hatıralar geceleri uyutmaz, Yapmacık tavırlar onu avutmaz, Gidenin yerini hiçbir şey tutmaz, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Özlemi kor olur, içini yakar, Gamlı yüreğine hüzünler çöker, Gece gizli gizli gözyaşı döker, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Kim saçını okşar, tutar elini, Anlayan olur mu onun dilini ? Bayram günlerinde garip halini, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Mutluluğu düşler, yolunu gözler, Teselli kâr etmez, anlamsız sözler, Sevgiyi, şefkati ne kadar özler, Hissedersiniz de bilemezsiniz. Geleceğe dair hayaller kurar, Acımasız hayat şevkini kırar, Gözleri ufukta birini arar, Hissedersiniz de bilemezsiniz. İsmail GÜL |