otobiyografiktir

Yavrum,yavrum
Kim bilir
Ne kadar
Kahrediyorsun
Anacığına …
Böyle olsun ister miydim?
Yoksulluklarla
Açlıkla terbiye ettiğim
Yirmi bir yıl
Sevgiyle ,göz yaşıyla
Şefkatle baktığım
Yavrum,yavrum…

Analar doğurabiliyor
Ama bahtlar doğuramıyor
El bebek gül bebek
Büyütüyor,yürütüyor
Mekteplere gönderiyor
Ardından el sallıyor
Bir başına kalıyor,
Ergenlik başında,
Ergenliği tamam olmuş
Ana olmuş,evli barklı
Birini sev diye mi oğul
Hazzı da acıyı da tat diye mi?
Zarardan döndüremedim yavrum.
Az daha kefene sarılacaktın
Yaratan korudu yavrum
Vücudundaki her dama kan
Alın terimle
Nasıl bileklerine kıyarsın?
Ah kara sevdalım…
Sana baktıkça
İçim acıyor.
Öpmeye kıyamadığım
Kokusana doyamadığım
Yavrum,yavrum
Rabbimize sığındım
Seni Ona emanet ettim.
Kıl payı korunduk
Açlıktan,ölümden
Hastalıktan
Dokuz ay
Tüm eşi,dostu
Karşıma alarak
Başımdaki ölü hücreleri de
Kapamıştım bir bezle.
Dua etmesini mi bilemedim
Kader mi kara
Kaderi ben mi yarattım?
Kime ne kötülük ettim?
Bilemedim yavrum,yavrum…