Kader Güldürmedi
Hiç gülmedim hep ağladım
Kader suçum ne idi anlayamadım Eller ak giydi ben karalar bağladım Her gördüğüm güldü,ben ise hep ağladım Susup kaldım hep bir kenarda Bulamadım bir care yıllardır bu derde Kime sordumsa dediler seninki kaderde Bir bakın gülmek nerede ben nerede Susamışım su verecek kimsem yok İbret alın bedenden şu halime bak cehrek kurumuş misali kurumuş bir yaprak Gülmek nerede hep günlerim geçiyor ağlayarak Her sorduğum kader güldürmedi der Hep günüme çektiğim sefa değil keder Bak şimdi ağlamaktan olmuşum derbeder Niye,Niye yok bana gülmek be kahbe kader Gündüz hayal ederim gece düşümde Ben kahrolurum gülenleri her görüşümde Sanki günlerim kararmış doğmuyor güneşimde Gülmeyi görürüm şimdi dostlarım ile eşimde Kahvecioğlu`yum gülemem kaderimdendir Sormayın yaram çok ama çok derindendir Gülenleri kıskanırım onları sevdiğimdendir Yapılırmı bana bu be,bu nebiçim bir kaderdir |