Çocukluk günlerim, hayallerime,
Ne zaman taht kursa ağlarım hemen,
Kan dolar ağlarken, hep gözlerime,
Ermenek aklıma, gelir’ de hemen,

Ermenek’in bağları, boldur suları,
Taştan topraktandır, dimdik yolları,
Ermenek güzeldir, kim derse desin,
Bir gitsen görürsün çoktur bağları.

Suyu var buz gibi, doyulmaz ona,
Dokunmaz hiçbir su, iç kana, kana,
Değirmen döndürür, bulgur un çıkar,
Değirmen dönerken, bakarsın ona.

Havası güzeldir, bizim bu şehrin,
Balık desen çoktur, ırmağın nehrin,
Zümrüt bir vadiden, akarken görün,
Gölü var baraj var, oldukça derin.

Gül konca açarken, bahar gelince,
Halkını bir gör sen, bak sen sevince,
Bağlarda bağ beller, her gün gider de,
Batırma yerlerdir, yorgun düşünce.

Balından yağından, görürsen eğer,
Hiç durma al hemen, bulduysan eğer,
Geçersen bir gün sen, bu güzel yerden,
Bir gün kal bu yerde görmeye değer.

Ekmeğini yedim, suyundan içtim,
Dağından bağından, ne otlar biçtim,
Ermenek halkından çeşme başından,
Güzeller içinden, bir güzel seçtim.

Ben sevdim el aldı, dedim ne kader,
Genç yaşta dert buldum, beterden beter,
Terk ettim ben yurdu, gitmem daha ben,
Ağlarım her gün ben, desen de yeter.

Unuttum nerdeyse, kendi evimi,
Hiç kimse hiç kimse, bilmez halimi,
El oldum ben artık, kendi yerimde,
Ermenek tanınmaz, oldun değil’ mi ?

31 Ocak 2011-01-31
A.Yüksel Şanlı er
Antalya