elimde kalan..
Hayat öyle çabuk akıp
gidiyorki avuçlarımdan, ne ben yasadığımı anlıyorum, ne de benden neler alıp götürdüğünü. Benim hayatım bir dizine boncuğun kopup farklı yerlere dağılmasıyla başladı, onların her birini toplayım bir arada tutuyum derken, farkında olmadan başka bir hayatta buldum kendimi. Sonra bulunduğum yeri unuttum , neydi amacım, ne için calışıyordum, kimin için vardım ,işte herşey boncuk taneleriyle başladı. Avucumdan kayıp kaybolan en güzel çağlarımdı, gülüşüm, umudum, benliğimdi. Yani hayatta elimde kalan sadece bana ait olmayan bir ruh hali , elinden oyuncağı alınmış çocuk gibiyim lütfen pınarlarımı akıtmayın bir gülüşü çok görmeyin.. |