Sabahın Güneşiydi...
Her akşam güneş batarken
Adını anıp ağlıyorum Hep yeni bir umut doğarcasına Bırakıp gittin beni O kadar yalnızdımki Güneşin batmasıyla başlayan zaman Sabah olmayınca sensiz Ölümü hissetim dün gece O sokakta tek başına kalınca Hani vardıya Seninle buluşup gezdiğimiz o sokak Şimdi yabancı sanki bana Gök yüzüne bakıp yıldızları sayarken Hayalini görüyorum sanki Beni büyüler batan o güneş Geleceksin diye yolunu beklerken Umutsuz hayallere kapıldım Delicesine adını anarken Ben perişan ve bitkin bir halde Hayalini kurarken Hadi gel sarıl bana Sabahın güneşi doğmadan Gökte yağmur yağarken ben oturmuş O sokakta sessizce ağlıyorum Şimdi sensiz ve halim perişan Sabahın güneşiydi doğan o güneş Sessizce vurdu sensiz yüzüme Rüzgarsız bulutsuz ağlıyorum şimdi... Hüseyin YANMAZ 22/01/2011 |