Dört bin yüz doksan beş günlükken daha
Karşımda belirdi yay gibi kaşlar
Gönül atım birden kalkınca şaha
Dedim aşk denen şey böylemi başlar

Başlar döner imiş böyle durumda
Titreme başladı herbir yerimde
Demir yanar çelik erir nârımda
Birden sardı yüreğimi ataşlar

Ataşlar yakmaya başladı birden
Uçtuğumu sandım olduğum yerden
Gül kokusu geldi has bahçelerden
Gönül postasıydı getiren kuşlar

Kuşlar cıvıl cıvıl öttü ötüştü
İçimdeki buz dağları tutuştu
Kutuplarda lale sümbül yetişti
Bunu bilmez kalbi yüreği boşlar

Boşlar dolar sandım dolduramadım
Ağır sevda yükü kaldıramadım
Sevdim sevdiğimi bildiremedim
Ters çıktı gördüğüm hayaller düşler

Düşler deli gönül ah neler neler
Benim gibi nice yanık sineler
Su misali akıp gitti seneler
İçinde baharlar yazlar ve kışlar

Kışlar geldi başa kayboldu yazlar
ŞENER"İM vuslatı çalmıyor sazlar
Boşunaymış sevgiliye avazlar
Terketti şenşakrak eller alkışlar

Ahmet ŞENER