HAYATA TUTUN
Ölüm meğer ne kadar da acımasızmış
Hiç bakmazmış arkada kalanlara Hayat bir tiyatro Herkes başroldeymiş meğer Bir kişi bile çıksa bütün oyun dağılırmış Bir savaşmış meğer hayat Birbirlerini korumaları gerekirmiş O orduda herkes komutanmış,herkes önemli Değerine değer katar bazen ölüm O kadar iyi anlarsın ki yokluğunu Göğsüne hançer gibi saplanır Hıçkırıklar birbiri ardına dizilir O an bir başsağlığı dilemek bile ölüm gibi gelir insana Ağla yalnızlığına,ağla kaderine Ağla arkanda bırakacağın yetimlere Ağlat herkesi,hıçkırıklara boğ Melekler kanat gersin varlığına Şimdi uyan hepsi bir rüyaydı de Kalk yatağından sarıl sevdiklerine Sımsıkı tut ellerini bırakma sevdiklerini geride... Mrv Trl |
güzel yazıyorsunuz.İçten yazıyorsunuz.
kutlarım.