KÖYDEN GÖÇ
Güzel anıları çiğneyip yutup
Bağı bahçesini ellere satıp Elinden yabayı dirgeni atıp Az önce tarlayı eken gidiyor. Türküler söyleyip ağıtlar yakıp Makineyle birkaç fotoğraf çekip Son defa köyüne şöyle bir bakıp Gözleri yaş dolu çıkan gidiyor. Yalnız kalıp köyde canı sıkılan Yüzü soluk dişleri de dökülen Yaşlanıp da artık beli bükülen Ecelli ecelsiz bıkan gidiyor. Her şey terk edilmiş gelinmiş sona Ne inek ne koyun ne de bir dana Kara sabanını atmış bir yana Malını mülkünü döken gidiyor. Sular akmaz dereler de kurudu Çayırlar da meralar da kurudu Göz göz olan yaralar da kurudu Köylerden gurbete akan gidiyor. Gerçekler hayaller konulmuş sala Kimse girmiyor ki köyde kol kola Bir hüzün duyarak dönülmez yola Geçidi köprüyü yıkan gidiyor. Geçmiş geleceği dondurmuş gitmiş Kimi yüreğini kandırmış gitmiş Kimi ocağını söndürmüş gitmiş Yürekler tutuşmuş yakan gidiyor |