hayat beni alnımdan öptü
Hayat beni alnımdan öptü
Avuçlarıma sevgiyi, Hüznü,hoşgörüyü bıraktı Birer nefes kokluyorum hepsini hergün Hücrelerimde, şekillendirip üflüyorum dünyaya Sonra beklemeye başlıyorum… Kime, neyi ne kadar verebildiğimi görmek için İnsanlar aç, insanlar biçare Hasretler bir yudum sevgiye bir nebze hoşgörüye Hüzün öksüz, hüzün yetim kaldı Avuçlarımda topladım yeniden Kaldırdım ellerimi semaya Al dedim all hüznü… Yaşamak isteyen yok, paylaşmak isteyen yok Doymuş herkes İliklerinden boşalmaya başlamış taşımıyor bedenler. Öyle ya kim ister sevmek sevilmek varken üzülmeyi Oysa aşkın bile bir yarısı hüzün değil mi ki Coşkulu pırıl pırıl aşka yelken açmışken yürekler Kaderin sillesini hissettiği zaman yüzünde Hüzün deryasında boğulmazmı ruh ve ten. İmkansız aşkların, Kadere isyanların şarkısı çalarken Hıçkırıklarla göz yaşlarıyla yazılmaz mı kahır mektupları hayat beni alnımdan öptü sevda tohumları ektiğim yüreğimde Hüzün çiçekleri yeşerdi... İLKNUR AKSOY |