Şimdi çok uzaklarda viran olmuş halinle,
Kimlere seslenir, ne söylersin durmadan.
Karanlık gecelerde, kimse yokken seninle,
Uyanırsın her sabah, saatini kurmadan.

Semalarda yükselen arşa değen başınla,
Alemlere ibretsin, tarihsin sen yaşınla,
Toprağına kar düşmüş, yıkılmışsın taşınla,
Açık kalmış kolların, bekliyorsun durmadan.

Yıllar yılı görmedin, seni okşayan bir el,
Bazen rüzgâr vurdu sinene, bazen yabancı bir el,
Karlar üşüttü gövdeni, örtemedi seni bir el,
Beklersin umutla, usanmadan bıkmadan.

Hani tarih? Nerde geçmiş diyenlere inatla,
Duruyorsun ayakta, umutla ve inatla.
Yoldan gelip geçen vefasıza inatla,
Selam mı beklersin, gelip geçen turnadan.


Tarihe yok mu vefa, hani nerde o saygı?
Nerede bu toprağı, Türk yapanlara saygı?
Daha dün benimle ecdadın buradaydı,
Çizilir mi gelecek, geçmişin bilinmeden.

Tarihe hasretsin sen, bağlısın geleceğe,
Bu topraklar seninle, taşınır geleceğe.
Giden gitsin yine, selam yeni geleceğe,
Kaybolmasın umutlar, tarihim silinmeden.

Sen ey nesil! Ey asrın talihsizi,
Şu vefasız halinle, ne yapsın tarih sizi.
Yıkılırsa bu minare, kırık haliyle bir gün,
Affetmez hiçbir zaman, inan ki tarih sizi.

MUSTAFA GÖKGÖZ( HASRETLİK /DENİZLİ)
( BU ŞİİR DENİZLİ- ÇAL- SÜLLER ARASINDA KAYI BOYUNUN İLK YERLEŞTİĞİ VE ZAMANINDA CAMİ,ALIŞVERİŞ YERİ VE PAZARIN KURULDUĞU YILLARDIR SAHİP ÇIKLMAYAN VE YAKIN TARİHTE RESTORE EDİLEN ’KIRIK MİNARENİN’ ÖNCEKİ VİRAN HALİNE YAZILMIŞTIR...)