EmanetimSımsıcak ellerin Güneş buz kustu gidince Ahu hazandan aktım Ve kasım kırığı şubat bekledi gözlerim Her dem tavında dövüldüm Ve vuruldukça duygu çubuklarından aktı Hazan düşlerin Güneşe serildim gevşedik İşte bunlar senden kalanlar Geride bahar tarlasının bereket yağmurlarıydı Vıcık vıcık yağdın Ve sırılsıklam oldum Geçti gökkuşağı Şimdi ertesi senenin nadasındayım hala Ellerim ısınırsa kırılacak Ne sormuştun Hala hayattayım evet Ve hala yüzebiliyor gözlerim Birde görmeyi becerse gözbebeklerim Emanet akıllarda divane Öyleydi hala değişmedim…. |
ben değişmemek için direniyorum
içimdekilerin tüeknmesini
her şeyin tuz buz olmasını istemem
ve artık özgürüm yüreğimde
ben varsam
ben izin verirsem varsın sen.
güzel şiirdi dost