SENSİZ GECELERDE KALDIM
SENSİZ GECELERDE KALDIM
Gecelerde tek başıma yalnızlığımı ağırlarken Gözyaşlarımla suladım hasretini diktiğim ağaçları Seni bende saklarken çaresizliğimdi ağlayan Bağırsam duyulmaz ki sesim içimde yankıların Avazım Vuslatım erişilmezim olur Kimseler yok yine ıssız kalmış sokaklarda yalnızım Bir sarhoş bağırmasından başka Neden ki bağırmaları Onunda mı yüreği çok yanmış Bir taraftan içerken ağlıyordu hüzündü gözlerinden akan Kirli elleriyle tutmaya çalıştığı resme bakarken Seslenişiydi yüreğimi dağlayan Feryatları gökyüzüne çıkarken inleyen elleriydi Kaldırım taşlarına secde ederken umutlarıydı uğurladığı Zifiri karanlıkta dalıp gidiyordu gözleri uzaklara Sanki beklediği gelecekmiş gibi uzanıyordu kolları Sarmaşığın dallarına yaprakları bir bir dökülürken Kuruyan dalardı ayaklarının altında çıtırdayan acımasızca Sesine ses veren sadece bir kedi miyavlamasıydı duyulan gecenin karanlığında Hazandı sanki korkuları düşlerinin yokluğunda kaybolan Gecelermi yalnızdı yoksa geceleri bekleyen bizler mi? Yalnızlığı bekleyen bütün dertlere acılara kucak açan Bir bilinmez mi yaşanan bunca elem Dertle mi doğduk sanki biz anamızdan Zamandı bizi acımasızca yoğuran her gecenin elbet vardı sabahı Gelecek umuduyla yaşarken tükenmeden sabırlar Kapıda asılı kalan gözlerindeki çaresizlikti bekleyen Zalimce anıları yoklarken bedeni yitikti ruhundaki Viraneye baykuşlar tünerken Yolun sonu muydu bu karanlık onu içine çekerken Hiç mi hakkı yoktu Yaşamak sevdiğinin kollarında kokusuna hasretini çekerken Sabaha karşı artık dayanacak gücüde bitti ama Yüzünde bir gülümseme vardı sanki sevdiğini görmüştü Gülümsüyordu üzerindeki karlara hiç aldırmadan Sızmış kalmıştı son yolculuğuna giderken mutluydu Gülümsüyordu baktığımda çoktan gitmişti Sanki saadet dolu bir yuvadaydı sarmaşığı kucaklarken Mutlu olmaksa yolun sonu Razıyım bekliyorsan beni geliyorum Sensiz gecelerde kalmaktansa Seninle olan her şeye varım Çünkü seni çok ama çok seviyorum Şiir ve yorum Hayrunisa şenel siyah gecem |