AÇçizildiğim rüyanın bilinci yitik öğlen vakitlerinde açılıyor çiçeklerin yaprakları yıldızsız gecenin kasvetinde eriyen gökyüzünün gölgesi kapıları aç berbat bir şiir dolsun içeri adımızın yokoluşu hava boşluğunda sevdamızın soyunuşu gövdemizde uykusuz gözlerimiz vitrinlerde kalmış sihirbazların evlerinde yatmışız üç gece geceler boyu öpüşmüşüz kuytularda kapıları aç darmadağın bir adam girsin içeri PİPO (Fotoğraf: Zeynep Çetin) |
toparlanmıyor akıl da
kapıları açıp içeriye giriyor soğuk bir yel
kendine getiriyor yalnız kalpleri...
ne güzeldi, dağılsın her şey / bıktım düzenin sıkıcılığından...