AKŞAMDAN
Bir destan yazayım arsız kişiye
Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Mecali olmasın başın kaşıya Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Söz verir sözünde durur er kişi Sözün ne olduğun bilmez her kişi Dostu yarı yolda koyan bir kişi Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Mevla’m koç yiğidi dara salmasın Yeşersin bağları gülü solmasın Mert adam namerde muhtaç olmasın Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Meydana çıkınca nara bırakan Dağlayıp sinende yara bırakan Zorluğu görünce yere bırakan Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan İnsanlık payından hisse almamış Haksızlık önünde zerre durmamış Zaten bir ölüden farkı kalmamış Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Yağlıdan yanadır sevmez kuruyu Yalancı şahittir demez doğruyu Menfaat görünce çalar boruyu Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Mizani derdini döktü kelama Daha çok yazardım yazık kaleme Görmesin gün yüzü düşsün eleme Çıkmasın sabaha ölsün akşamdan Taner Karataş (Ozan Mizani) |