Yarın Ankara’da kar var.
Gitme n’olur yar.
Zaten yollar dar.
Korkuyorum.
Korkuyorum ya sana bir şey olursa yar.
Yalnız kalmak istemiyorum.
Seni bırakmak istemiyorum.
Hadi beni şimdi kollarına sar.
Gitme.
Kimselerle dost olunmuyor.
Herkes hemen kavga yapıyor.
Hainler tuzak kuruyor.
Ortalık eşkıya dolu.
Zalim insanlar var.
N’olur n’olur gitme yar.
Sen zaten çok üşürsün.
Hemen üşütürsün.
Aksırır, öksürürsün.
Soğuktan donar ölürsün.
Tamam tamam git.
Seni el üstünde tutanda kabahat.
Git bakalım gününü görürsün.
Sonra beni arar.
Haklıymışsın yar.
Dönersin.
Bende sana inat.
Seni kapıda koyar.
Elime kına yakar.
Bir de Ankara misket havası çalar.
Oynarım oynarım.


Şiirde Nedir ?

Hain ( İsim, Sıfat ) 1. Toplumun kutsal saydığı şeylere zarar veren. 2. Zarar vermekten hoşlanan. 3. Kötü niyetler.

Tuzak ( İsim ) Birini zor duruma düşürmek.

Eşkıya ( Arapça, İsim, Çoğul ) Dağlarda, kırlarda yol kesen haydut.

Aksırmak ( İsim, Fill ) Burun içinde bir uyarı sebebi ile solunum kaslarının harekete geçmesi sonucu ağız ve burundan çıkan hızlı gürültülü soluk, hapşırmak.