Çocuk
Dokuz ay bekler dünyayı
Doğduğunda yüzler güler Bilmezki hep ağlayacak Doğuşdan dertlidir çocuk Mama ister ağlar konuşamaz Altını ıslatır derdini anlatamaz Poposu pişer kimsye söyliyemez Acı ceker doğuşdan çocuk Okula gider sınıftan kaçar Başına binbir dert açar Etrafına mutluluk saçar Doğuşdan kendi ağlar çocuk Orta çağında dili çözülür Büyüdüm diğe kendi övünür Hangi tarafa gitse dövülür Bahtsızdır bi çaredir çocuk Lisede hava atar kızlara Söz geçiremez ne tavuğa ne kazlara Bir yelken aça bilse baharım yazlara Harmanda çalışır çocuk Büyür askere gider hevesle Marşlar okur bülbül sesle Her sabah uyanır bir hevesle Teskere alacak cocuk Askerlik sivilde başlar bilemez Önüne dağ geldimi devirir dinlemez Gönlüne göre bir yar buldumu gidemez Evlenir çocuğa kavuşur çocuk Metin vardı |