5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1251
Okunma
Dokuz ay bekler dünyayı
Doğduğunda yüzler güler
Bilmezki hep ağlayacak
Doğuşdan dertlidir çocuk
Mama ister ağlar konuşamaz
Altını ıslatır derdini anlatamaz
Poposu pişer kimsye söyliyemez
Acı ceker doğuşdan çocuk
Okula gider sınıftan kaçar
Başına binbir dert açar
Etrafına mutluluk saçar
Doğuşdan kendi ağlar çocuk
Orta çağında dili çözülür
Büyüdüm diğe kendi övünür
Hangi tarafa gitse dövülür
Bahtsızdır bi çaredir çocuk
Lisede hava atar kızlara
Söz geçiremez ne tavuğa ne kazlara
Bir yelken aça bilse baharım yazlara
Harmanda çalışır çocuk
Büyür askere gider hevesle
Marşlar okur bülbül sesle
Her sabah uyanır bir hevesle
Teskere alacak cocuk
Askerlik sivilde başlar bilemez
Önüne dağ geldimi devirir dinlemez
Gönlüne göre bir yar buldumu gidemez
Evlenir çocuğa kavuşur çocuk
Metin vardı
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz