Zılgıtı Zanlı Duldalar/aynaya bak/a/mayanların gözlerindeki gün/ahlar yıldızların avuçlarında kanar.../ iliklerime dek giyinirken figânımı gülüşümün yüreğimden firar edeceğini fısıldamamıştı zaman şimdi içimdeki çocuğun buğulu gözlerinden içiyorum ömrüme akan hüznün ateşe teslim kıvranışını inleyişimin zirvesindeyken acı çeken yanım yaşam ile gerdeğe giriyor sessizce ! usulca dokunuyor dilimin ucuna hicran çığlığının cesur saltanatı âsâsını arayan toprak yitirdiğim her kelimenin eteğine tutunuyor acı bir nağmenin eşliğinde gölgem d/üşüyor yıldızlar uzak artık otağıma ardında bıraktığı emanet genzime batan şafak mızrağı sorgu söküğüne attığım her ilmek silinemeyen izlerin kabuğundaki inkâr ve göğün alnına düşüyor yalnızlığın iflah olmayan tetiği ah zavallı kalbim ıssız kalabalığın sancısında küsmelerim /t/uzağın patikası köreltilmiş nefesinde yankılanır yaşamın ucu kertilmiş cephesi/ güneşi saçlarıma ekenlerin ellerinden gece yağıyor benliğime ruhum en bâkir kaçışların zılgıtı zanlı duldasında yüreğimin ellerini bırakan şehrime rüzgârın ateş_i sırrını ektim serkeş bir öfkenin zulasına siper oldu katledilen düşlerimin kutsandığı mâbet şimdi aynasına sığmayan mor heybem yarınsız düşlerimi emziriyor usul usul ! ah… sonsuzluğun dergâhına bıraktığım güller masumiyetimin kanına girdi imecesi yanık türküler… Mehtap Altan 28.12.2010 Seçici kurula ve duygu düşünce eleştiri desteğini sayfamdan eksik etmeyen dostlara teşekkürler... |