GÖKTEN İNEN NUR (Gülce-Üçgül)
Yaprağına eklendi, nur adın güle aktı
Mis kokunla şevklendi, gül çiçeklikten çıktı. Gülün aşkı ben yaktı, başkasına çağlamaz. İnsanlık etti gusül, kör cehalet ağında Seni gördük ey resul, biz gülün yaprağında. Medine toprağında, artık mazlum ağlamaz. Gökten inen nur gibi, indin Arap çölüne Pas tutan cehlin dibi, muhtaçtı sen gülüne Hep yolunda ölüne, bu yürekler dağlamaz. Erdin yüce tacına, bindin Burak atına Yol aldın miracına, çıktın göğün katına. Yer ettin ben bâtına, gönül kiri bağlamaz Kim bilir geçecektir, daha kaç sensiz gece Dillerden düşecektir, üşüyen bin bir hece Düşer kalır öylece, bana bir şey sağlamaz. Feyzullah Kırca Akbaşlar Köyü / Dursunbey |