Hayatımda ilk kez
Gözlerinde görmüştüm ıslak denizleri...
Maviye adanmış bir sevdaydın sen.
Hayata gülümseyen deniz kızıydın sen..

Seninle yaşamaya öyle alışmıştım ki,
İçimde nâr ile közlenmiş yaralarımı
Gönlünde susturmak için
Her sabah sahillerine koşardım.
Her gece acıya dokunmuş şiirlerimi,
Kül rengi kirpiklerinde yakardım.

Ve bir gün
Gözlerindeki denizleri kurutup gittin.
Yetim bıraktın beni mavilerin içinde.
Elleri toprak kokan,
Yüreği mavi denizlere yanan bir çocuk gibi
Sığamadım sensiz çağlayan matemlere...

İçimde kırgın düşleri avutmak için
Sensiz denize girecek oldum,
Girmeden kapılardan kovuldum.
Gözyaşında nasırlanmış çığlıklarımı
Gecelerin gözlerinde yakacak oldum,
Karanlıgın içinde bir mum aleviyle avutuldum..

Gittin, mavilerde beni yetim bırakarak.
Gittin, her dalgada yüzüme sensizlik vurur oldu.
Her nefesimde birer birer baharlarım kurur oldu.
Gözlerinde gördügüm mavi deniz,
Sensizlikte beni yavaş yavaş dibe çekiyordu..

Dayanacak gücüm kalmadı yalnızlığında.
Ansızın anılarımı yüreğimde kanatıp
Tüm şiirlerimi kirpiklerinde yakıp
Hırçın denizlerin hüzünlü yüreği oldum.