Her biri yedişer mısradan teşekkül eden dört bentlik emek verilen ve değişik bir kâfiye örgüsü kullanılmaya çalışılan bir şiir olmuş. Bu tür çalışmalar elbette Türk Edebiyatı adına öncelikle çok faydalıdır. Çünkü bu tür eser veren insanlar genelde hece şiirini sadece âşıklık geleneğine bağımlı kılmaktan kurtarmaya da çalışmaktadırlar. Elbette bu bir dereceye kadar yapılması gereken bir şeydir. Modern Türk şiirinde de yapılması gereken budur.

İlk mısra son mısrada olduğu gibi tekrar edilmiştir. Son üç mısra aynı şekilde uyaklanmak istenmiş. Kendisinden önceki mısralar ise çapraz kâfiye şeklinde uyaklanmaya çalışılmıştır. Ancak bu kâfiyelerde zorlamalar kendisini hissettirecek kadar barizdir. “gece”, “hece” gibi çok kullanılan kâfiyelerde şiiri zayıflatan nedenlerdendir. Ancak diğer taraftan pek fazla kullanılmayan kelimeler ile yapılan kâfiyelerde ise bir zorlanma vardır.

“Hani hırçın dalgalar vuruyor ya sahili” burada da “sahili” kelimesi “-i” belirtme hali eki ile değil “-e” yönelme eki kullanılması gerekirdi. Ancak kâfiye yapmak için burada anlam bozukluğu oluşmuştur. Buradaki sahilin vurulması teşbihi bu yönden yanlıştır. “…Şiirim veciz kalır” mısraında da bir zorlama ve anlam bozukluğu vardır. Bu mısra da istenilen “Sana senden ötürü şiirim veciz olur” olmalıdır. Zira bu şekilde şiirlerin veciz olması bir sebebe bağlanmıştır. Ancak kalmak fiilinde bir sebep yoktur. Şiirde kendi kendine sebebe bağlı olmaksızın veciz kalamaz.

Şiiri diğer zayıflatan unsur ise ilk mısraın son mısrada tekrar edilirken kendisinden önceki mısra ile irtibat ve anlam bütünlüğünü koruyamamış olmasıdır. Aslında şiirin unsurlarından olan Kâfiye, mısra ve tema bir bütünlük içerisinde olmalıdır. Yani şiir ne kâfiye olmadan tek başına heceler bütünü; ne de anlam olmadan kâfiyeler bütünüdür. Bu yüzden son mısralar devamlı bir surette kendisinden önce kullanılan mısralar ile devamlı bir irtibat halinde olmalı bir mısradan diğer mısraa geçişlerde anlam sapmaları olmamalıdır.

Bazı kelimeler aslına riayet edilerek yazılırken bazılarında buna dikkat edilmemiştir. Meselâ: “mâ’nâ” kelimesi aslına riayet edilerek yazılmış. Ondan önce kullanılan “lügat” kelimesinde ise dikkat edilmemiştir. Şuna dikkat çekiyorum. Şiir de ya hepsinin aslına sadık kalmak gerekir veyahut diğerlerinde olduğu gibi bu tür kelimeler de –bazı istisnaları hariç- Türkçede yazıldığı gibi yazılır.

Tabi bütün bunlardan sonra bize düşen,

Eser sahibine teşekkür etmektir.

Selâm ve dua ile…