COŞAR GÜNÜLÇiçek açar bahçe, bağlar; Derelerden sular çağlar. Kekik kokar karşı dağlar; Neşelenir taşar gönül... Gül bülbülün aşk hevesi, Kulağımda tatlı sesi, Ezgilidir her nefesi, Hakk aşkıyla coşar gönül. O diz boyu karlar nerde; Bak her taraf yeşil perde. Meyve yüklü dallar yerde; İbret ile pişer gönül. Bülbül öter şakrak şakrak; Yağmur yağar, kokar toprak, Nasibini aldır yaprak… Mucizeye şaşar gönül. Bu Özgür’ün yüreğinde, Acı çekti gereğinde… Şu hayatın eleğinde… Yaraları deşer gönül. {Kâzım Özgür–24-Temmuz–200 |
haz alarak okudum güzel şiirini
türkü deriniliği var çalımıda
güzel olur gönlüne sağlık
selam ve hürmetlerimle
AŞIK SELAMİ...